പൗരത്വം എന്നാല്‍ നിയമപരമായ അംഗീകാരം എന്നതിലുപരിയായി ഒരു മനുഷ്യന് നില നില്‍ക്കാന്‍ ആവശ്യമായ നിരവധി അംഗീകാരങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ്. ആരാലും അംഗീകരിക്കപ്പെടാത്ത ജീവിതം ആരും ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല, അതൊരു മനുഷ്യജീവന്‍ അര്‍ഹിക്കുന്ന അന്തസ്സുള്ള ജീവിതവുമല്ല. നിയമപരവും രാഷ്ട്രീയപരവും സാമൂഹ്യപരവും സര്‍വ്വോപരി വ്യക്തിപരവുമായ അംഗീകാരം മനുഷ്യന് പൂര്‍ണമായ ഒരു ജീവിതം നയിക്കാന്‍ ആവശ്യമായ അടിസ്ഥാന ഘടകങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ്.
ഹിന്ദു വലതുപക്ഷ സര്‍ക്കാരിന്‍റെ പൗരത്വ നിയമം മുസ്ലിം ജനതയെ ഒന്നടങ്കം ഈ രാജ്യത്തെ പൗരര്‍ എന്ന നിയമപരമായ അവകാശത്തില്‍ നിന്ന് വ്യക്തമായി പുറന്തള്ളുന്ന ഒന്നാണ്. ഈ അധീശത്വ നിയമത്തിനെതിരെ മുസ്ലിം സ്ത്രീകളടക്കം വലിയ പ്രക്ഷോഭങ്ങളില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടിരിക്കുന്ന വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട സമയമാണിത്. എന്നാല്‍ നമുക്കറിയാവുന്നതു പോലെ ഈ പൗരത്വ നിയമം ഇവിടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു ശേഷം നിലനിന്നു പോന്ന പല നിറങ്ങളിലും ഭാവങ്ങളിലും ഉള്ള ഹിന്ദു അധീശത്വത്തിന്‍റെ ഏറ്റവും പുതിയ അടിച്ചേല്പിക്കലാണ്. അതായത്, സാംസ്കാരികമായും സാമൂഹ്യമായും ഇവിടെ നിലനില്‍ക്കുന്ന മതന്യൂനപക്ഷ വിരുദ്ധതയും ഹിന്ദു ബ്രാഹ്മണ്യത്തിലധിഷ്ഠിതമായ സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥിതിയുമാണ് ഇത്തരമൊരു നിയമനിര്‍മാണത്തിന് വലതുപക്ഷ ഹിന്ദുത്വ പാര്‍ട്ടിക്ക് പ്രചോദനമായത് എന്നതില്‍ സംശയമില്ല.
ബ്രാഹ്മണ്യ ഹിന്ദുത്വം കാലാകാലങ്ങളായി അടിച്ചമര്‍ത്തിയതിന്‍റെ ഫലമായി സാമൂഹ്യമായും സാമ്പത്തികമായും അരികുകളിലേക്കു തള്ളപ്പെട്ടവരാണ് ഇവിടുത്തെ ദലിത് ബഹുജനങ്ങള്‍. വലിയൊരു വിഭാഗം ദലിത്ബഹുജനങ്ങള്‍ സ്വന്തമായി ഭൂമിയില്ലാത്തവരും തങ്ങളുടെ പൂര്‍വ്വികരുടെ യാതൊരു എഴുതപ്പെട്ട ചരിത്രവും കൈയില്‍ ഇല്ലാത്തവരും ആണ്. ചരിത്രരേഖകള്‍ പൗരത്വത്തിനു നിദാനമാകുമ്പോള്‍ ബഹുഭൂരിപക്ഷം ദലിത് ബഹുജനങ്ങള്‍ ഉള്‍പ്പെടുന്ന മുസ്ലിങ്ങള്‍ ഇന്ത്യക്കാരല്ലാതായി മാറും. ഇന്നാട്ടിലെ മുസ്ലിങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല ഹിന്ദു, ക്രിസ്ത്യന്‍, സിഖ് എന്നിങ്ങനെ എല്ലാ മതങ്ങളിലെയും ദലിത്ബഹുജനങ്ങള്‍ക്ക് എതിരെയുള്ളതാണ് പുതിയ പൗരത്വ നിയമം. യാതൊരു നീതിയുമില്ലാത്ത ഹിന്ദു ദേശീയതയുടെ വക്താക്കളായ ഈ കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാരിന്‍റെ നീക്കം ന്യായീകരിക്കാനാവാത്ത തെറ്റാണ്.
മുസ്ലിങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല ഇവിടുത്തെ ഭൂമിക്ക് അധികാരമില്ലാത്ത ദലിത്ബഹുജനങ്ങളും ആദിവാസികളും പൗരത്വത്തിന് അര്‍ഹരാകാന്‍ വളരെ നീണ്ട പ്രക്രിയകളിലൂടെ കടന്നു പോകേണ്ടി വരും. ഇന്ത്യയുടെ വടക്കു കിഴക്കന്‍ സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍ പൗരത്വ നിയമത്തിനെതിരെ നടക്കുന്ന സമരങ്ങള്‍ക്കു കാരണം ഇതാണ്.
നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ ഈ തെറ്റ് ഇതിനു മുന്നേ മറ്റു സര്‍ക്കാരുകളും ഇവിടുത്തെ ഹിന്ദു ബ്രാഹ്മണ്യത്തിലധിഷ്ഠിതമായ സമൂഹവും പിന്തുടര്‍ന്നിരുന്ന ഒരുപാട് തെറ്റുകളുടെ തുടര്‍ച്ചയാണ്.
ദലിത്ബഹുജന്‍ സ്ത്രീകളാകട്ടെ ജാതിയുടേയും വര്‍ഗത്തിന്‍റേയും പേരില്‍ അംഗീകാരമുള്ള പൊതു പരിസരങ്ങളില്‍ നിന്നും പണ്ട്മുതല്‍ക്കേ മാറ്റിനിര്‍ത്തപ്പെട്ടവരും.
മറ്റൊരു തരത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ ദലിത്ബഹുജന്‍ സ്ത്രീകള്‍ നിയമപരമായ പൗരത്വത്തില്‍ നിന്ന് മാത്രമല്ല, ചരിത്രപരമായി തന്നെ സാമൂഹ്യമായ പൗരത്വത്തില്‍ നിന്നും അകറ്റിനിര്‍ത്തപ്പെട്ടവരാണ്. ഈ പുതിയ നിയമം ഇപ്പേങറ്റ തന്നെ സമൂഹത്തിന്‍റെ അരികുകളിലേക്ക് മാറ്റപ്പെട്ട ദലിത്ബഹുജന്‍ സ്ത്രീകളെ പൂര്‍ണമായും പൊതുമണ്ഡലത്തില്‍ അപ്രസക്തരാക്കാന്‍ വഴിതെളിക്കും.
സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തര ഭാരതത്തില്‍ ദലിത്ബഹുജന്‍ സ്ത്രീകള്‍ എന്തെങ്കിലും അവകാശങ്ങള്‍ക്ക് അര്‍ഹരാകുന്നത് ഡോ.അംബേദ്കര്‍ എഴുതിയ ഭരണഘടന ഉറപ്പു വരുത്തുന്ന സംവരണം, പട്ടിക ജാതി/പട്ടികവര്‍ഗ അക്രമ നിരോധന നിയമം എന്നീ വകുപ്പുകളിലൂടെയാണ്. ഈ അവകാശങ്ങള്‍ തന്നെ ദലിത്ബഹുജന്‍ പുരുഷന്മാരുടെ അത്രപോലും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള സാഹചര്യം ദലിത്ബഹുജന്‍ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് ഇന്നുമില്ല.
ഇങ്ങനെ പരിമിതമെങ്കിലും ദലിത്ബഹുജന്‍ സ്ത്രീകള്‍ 1990കള്‍ക്ക് ശേഷം ഇന്ത്യയുടെ പൊതു മണ്ഡലത്തില്‍, പ്രത്യേകിച്ച് നിയമത്തിന്‍റെ പരിമിതികള്‍ക്കുള്ളില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് പല പ്രധാന ഇടപെടലുകളും നടത്തിയിട്ടുണ്ട്. തങ്ങള്‍ക്കു നീതി കിട്ടാതിരുന്നിട്ടു പോലും ഭന്‍വാരി ദേവി, മഥുര എന്നീ സ്ത്രീകള്‍ നടത്തിയ നിയമ പോരാട്ടങ്ങള്‍ അവരുടെ ബ്രാഹ്മണ്യ ആണ്‍മേല്‍ക്കോയ്മയ്ക്കെതിരെയുള്ള ചെറുത്തുനില്‍പ്പിന്‍റെ പ്രതീകങ്ങളാണ്. ഭന്‍വാരി ദേവി രാജസ്ഥാനിലെ ഒരു ഗ്രാമത്തിലുള്ള സാമൂഹിക പ്രവര്‍ത്തകയായിരുന്നു. ശൈശവ വിവാഹം തടയുന്നതിനുള്ള അവരുടെ ശ്രമങ്ങളില്‍ രോഷാകുലരായ ഉയര്‍ന്ന ജാതിക്കാ രായ പുരുഷന്മാര്‍ ഭന്‍വാരിയെ 1992ല്‍ കൂട്ടബലാത്സംഗം ചെയ്തു. ജില്ലാക്കോടതി ഉയര്‍ന്ന ജാതിയിലുള്ള പുരുഷന്മാര്‍ കീഴ്ജാതിക്കാരിയായ അവരെ ബലാത്സംഗം ചെയ്യാനുള്ള സാധ്യത ഇല്ലെന്നു പറഞ്ഞു പ്രതികളെ വിട്ടയച്ചു. ഭന്‍വാരി ദേവിയുടെ പോരാട്ടം ഇന്ത്യയിലെ ഫെമിനിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന് വലിയ ഉണര്‍വ് നല്‍കി. പിന്നീടാണ് ജോലി സ്ഥലങ്ങളിലെ സുരക്ഷ ഉറപ്പുവരുത്താനായുള്ള വിശാഖ രൂപരേഖയുടെ നിര്‍മ്മാണത്തിന് ഭന്‍വാരിയുടെ പോരാട്ടം പ്രചോദനമാകുന്നത്. മഥുര എന്ന ആദിവാസി പെണ്‍കുട്ടി 1972ല്‍ പോലീസുകാരാല്‍ ബലാത്സംഗം ചെയ്യപ്പെടുകയും പിന്നീട് കോടതി പ്രതികളെ വെറുതെ വിടുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍ ഈ നീതിനിരാസം ഇന്ത്യന്‍ ഫെമിനിസത്തിനു പുതിയ ഉണര്‍വ് നല്‍കുകയുണ്ടായി. സഹേലി പോലുള്ള ഫെമിനിസ്ററ് സംഘടനകളുടെ രൂപീകരണത്തിനും ലൈംഗിക ആക്രമണ കേസുകളിലെ അനുവാദത്തെ (consent) പറ്റിയുള്ള ചര്‍ച്ചകള്‍ക്കും മഥുര സംഭവം വഴിതെളിച്ചു.
ഇത്തരത്തില്‍ ഒരു ചെറുത്തുനില്പ് ദലിത്ബഹുജന്‍ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് ആധുനിക നിയമ വ്യവസ്ഥിതിയുടെ പരിമിതികള്‍ക്കുള്ളില്‍ നിന്ന് സാധ്യമായതാണ്. മറിച്ച്, ഫ്യൂഡല്‍ വ്യവസ്ഥയില്‍ വേരുകളുള്ള ജാതിവ്യവസ്ഥയുടെ അപരിഷ്കൃത രൂപങ്ങള്‍ നിലനിന്നിരുന്ന പാരമ്പര്യ സമ്പ്രദായത്തില്‍ ഇത്തരമൊരു ചെറുത്തുനില്പിനു പോലും സാധ്യത ഇല്ലെന്നുള്ളതാണ് വസ്തുത. പുതിയ പൗരത്വനിയമം രേഖകള്‍ പൗരത്വത്തിനു നിദാനമാക്കുമ്പോള്‍ ഭൂമിക്കും എന്തിന് ശരിയായ ഒരു പേരിനോ സ്വന്തം ശരീരത്തിന് മേലോ അധികാരമില്ലാതിരുന്ന ദലിത്ബഹുജന്‍ സ്ത്രീകള്‍ നിയമപരമായ അവകാശങ്ങളില്‍ നിന്ന് വീണ്ടും പുറത്താകും. തെളിയിക്കാനാവശ്യമായ രേഖകളില്ലാത്ത ദലിത്ബഹുജനങ്ങളുടെ പൗരത്വം പുനഃസ്ഥാപിക്കാനെടുക്കുന്ന സമയത്തു ഒരു പൗരന് കിട്ടുന്ന പല അടിസ്ഥാന അവകാശങ്ങളും ‘താല്‍ക്കാലികമായി’ നിര്‍ത്തിവയ്ക്കും. ഇത് എത്ര കാലത്തേക്കാണെന്നോ ഈ ഇടവേളയില്‍ അവര്‍ തടങ്കല്‍ പാളയങ്ങളില്‍ കഴിയേണ്ടി വരുമോ എന്നുമുള്ള കാര്യങ്ങളില്‍ യാതൊരു വ്യക്തതയുമില്ല. ഇത്തരമൊരു സമീപഭാവി വിരല്‍ ചൂണ്ടുന്നത് ദലിത്ബഹുജനങ്ങള്‍ നിരന്തര സമരങ്ങളിലൂടെയും ഡോ.അംബേദ്കര്‍ ഭരണഘടനയിലൂടെയും ജാത്യാധിഷ്ഠിതമായ ഉച്ഛ നീചത്വങ്ങള്‍ക്ക് എതിരെ നേടിയ ചെറിയ വിജയങ്ങള്‍ പോലും ഇല്ലാതാകും എന്നതാണ്. ഫലത്തില്‍, പഴയ രീതിയിലുള്ള ജാതിയുടെ പേരിലുള്ള വിവേചനങ്ങള്‍ പൗരത്വ നിയമത്തിന്‍റെ മറവിലൂടെ നടപ്പിലാക്കാന്‍ ഹിന്ദു ദേശീയവാദി സര്‍ക്കാരിന് സാധിക്കും. പേരിനെങ്കിലും ഭരണഘടനയുടെ സംരക്ഷണം ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ ദലിത്ബഹുജന്‍ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് ജാതിവ്യവസ്ഥയിലൂന്നിയ യാതൊരു അവകാശങ്ങളോ ജീവിതാന്തസ്സോ ഇല്ലാത്ത ഒരു കാലത്തേക്കുള്ള തിരിച്ചുപോക്കായിരിക്കും.
ഒരേ ഒരു പ്രതീക്ഷ ഈ രാജ്യത്ത് ജാതിവ്യവസ്ഥയില്‍ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള ചെറിയ മാറ്റങ്ങള്‍ പോലും സ്ത്രീകള്‍ ഉള്‍പ്പെടുന്ന ദലിത്ബഹുജന്‍ സമുദായത്തിന്‍റെ ചെറുത്തുനില്പില്‍ നിന്ന് മാത്രം ഉണ്ടായിട്ടുള്ളതാണ്. ഒരിക്കലും ബ്രാഹ്മണ്യമൂല്യം ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും നടപ്പിലാക്കുന്ന ഇടതു രാഷ്ട്രീയത്തിന്‍റെയോ വലതു രാഷ്ട്രീയത്തിന്‍റെയോ ഔദാര്യങ്ങളല്ല. വളരെ നീണ്ട ഐക്യദാര്‍ഢ്യത്തിലൂന്നിയ സമരങ്ങളിലൂടെ മാത്രമേ ദലിത്ബഹുജന ങ്ങള്‍ക്ക് പൗരത്വ നിയമത്തിന്‍റെ പേരിലുള്ള അവകാശ ലംഘനങ്ങള്‍ക്ക് എതിരെ മുന്നോട്ട് പോകാന്‍ കഴിയൂ. ഈ രാജ്യത്തെ സമരങ്ങളിലൂടെ ആധുനികതയുടേയും ജനാധിപത്യത്തിന്‍റേയും മൂല്യങ്ങള്‍ നടപ്പിലാക്കാന്‍ പ്രേരകമായ ജാതീയതക്കെതിരെയുള്ള സമരങ്ങള്‍ ഇനിയും ദലിത്ബഹുജനങ്ങള്‍ നടത്തേണ്ടി വരും. ഇത്തരം സമരങ്ങളിലൂടെ ഈ സമൂഹത്തെയും രാജ്യത്തെയും അക്രമങ്ങളും തരംതിരിവുകളും നിറഞ്ഞ ബ്രാഹ്മണ്യമൂല്യങ്ങളുടെ അപരിഷ്കൃത ചുറ്റുപാടില്‍ നിന്നും മാറ്റിയെടുക്കേണ്ടതിന്‍റെ വലിയ ഉത്തരവാദിത്തമാണ് ദലിത്ബഹുജനങ്ങള്‍ക്ക് മേലുള്ളത്. ഷഹീന്‍ബാഗിലെ മുസ്ലിം സ്ത്രീകള്‍ മുന്നോട്ട് വയ്ക്കുന്ന ചെറുത്തുനില്‍പ്പിന്‍റെ പാതയാണ് ദലിത്ബഹുജന്‍ സ്ത്രീകളുടെയും മുന്നിലുള്ളത്.
(2017ല്‍ പുറത്തിറങ്ങിയ ‘Sexuality and Public Space in India: Reading the Visible’ എന്ന പുസ്തകത്തിന്‍റെ രചയിതാവു കൂടിയാണ് ലേഖിക.)
കാര്‍മല്‍ ക്രിസ്റ്റി കെ.ജെ.
എഴുത്തുകാരി,
ജേര്‍ണലിസം അദ്ധ്യാപിക,
കമല നെഹ്റു കോളേജ്, ഡൽഹി യൂണിവേഴ്സിറ്റി
COMMENTS